Freddy Milton
From McDrake Wiki
m |
m |
||
| Line 11: | Line 11: | ||
==Geschiedenis== | ==Geschiedenis== | ||
| - | Freddy Milton, geboren in 1948 in Viborg in Denemarken, begon zijn carrière als striptekenaar met de strip Zenit, die in 1972 en 1973 in een regionale krant gepubliceerd werd. Daarna ging hij werken voor de uitgevrij Semic in Stockholm. Hij restaureerde er oude krantenstrips om in album te laten drukken. Hij had veel bewondering voor bepaalde Franse en Belgische tekenaars, waaronder Albert Uderzo (Asterix) en André Franquin (Robbedoes en Kwabbernoot, Guust Flater). Via het stripfanzine Stripschrift en enkele Nederlandse tekenaars nam Milton kennis van het inmiddels beroemd geworden stripalbum “Bernard Voorzichtig: Twee voor Thee” van Martin Lodewijk en Daan Jippes. | + | Freddy Milton, geboren in 1948 in Viborg in Denemarken, begon zijn carrière als striptekenaar met de strip ''Zenit'', die in 1972 en 1973 in een regionale krant gepubliceerd werd. Daarna ging hij werken voor de uitgevrij Semic in Stockholm. Hij restaureerde er oude krantenstrips om in album te laten drukken. Hij had veel bewondering voor bepaalde Franse en Belgische tekenaars, waaronder Albert Uderzo (''Asterix'') en André Franquin (''Robbedoes en Kwabbernoot'', ''Guust Flater''). Via het stripfanzine ''Stripschrift'' en enkele Nederlandse tekenaars nam Milton kennis van het inmiddels beroemd geworden stripalbum “Bernard Voorzichtig: Twee voor Thee” van Martin Lodewijk en Daan Jippes. |
| Line 33: | Line 33: | ||
| - | Ruim daarvoor al had Milton een soortgelijke methode toegepast in zijn eigen strip: De familie Gnuff. Tussen 1974 en 1978 werden deze strips afgedrukt in een blad dat hij zelf produccerde. Het blad heette Sjed, wat zoveel betekent als ‘heksenbrouwsel’. In Nederland werden de Gnuff-verhalen begin jaren tachtig gepubliceerd in het tijdschrift Woody Woodpecker. Slechts drie verhalen zijn later herdrukt in album, in 1995 door Uitgeverij Arboris. Dat is erg jammer voor fans van het Duck-werk van Barks, want de vaak langere verhalen van Gnuff ademen de sfeer uit van het oude Duck-werk, gecombineerd met meer volwassen elementen als satire en absurde humor. | + | Ruim daarvoor al had Milton een soortgelijke methode toegepast in zijn eigen strip: ''De familie Gnuff''. Tussen 1974 en 1978 werden deze strips afgedrukt in een blad dat hij zelf produccerde. Het blad heette Sjed, wat zoveel betekent als ‘heksenbrouwsel’. In Nederland werden de ''Gnuff''-verhalen begin jaren tachtig gepubliceerd in het tijdschrift ''Woody Woodpecker''. Slechts drie verhalen zijn later herdrukt in album, in 1995 door Uitgeverij Arboris. Dat is erg jammer voor fans van het Duck-werk van Barks, want de vaak langere verhalen van Gnuff ademen de sfeer uit van het oude Duck-werk, gecombineerd met meer volwassen elementen als satire en absurde humor. |
Tegenwoordig tekent Milton nog steeds voor de Nederlandse Donald Duck, wat hem uitstekend bevalt. Hij heeft geen vaste scenarioschrijver en het Barksiaanse verdwijnt langzaam maar zeker naar de achtergrond, maar nog steeds weet hij een eigen, herkenbare stijl neer te zetten. Milton: „Ik ben vooral dankbaar voor een aantal uitstekende, humoristische scenario’s van de hand van Jan Kruse en Evert Geradts. Het is erg fijn om die de laatste jaren te mogen tekenen.” | Tegenwoordig tekent Milton nog steeds voor de Nederlandse Donald Duck, wat hem uitstekend bevalt. Hij heeft geen vaste scenarioschrijver en het Barksiaanse verdwijnt langzaam maar zeker naar de achtergrond, maar nog steeds weet hij een eigen, herkenbare stijl neer te zetten. Milton: „Ik ben vooral dankbaar voor een aantal uitstekende, humoristische scenario’s van de hand van Jan Kruse en Evert Geradts. Het is erg fijn om die de laatste jaren te mogen tekenen.” | ||
